دل خسته ام

از خانه اي، که خانه من نيست

دل خسته ام

از سنگ قبري که نمرده، برايم تراشيده اند

دل خسته ام

از رهگذرانــــــــــــــي که تنـــم را لمــس نميـکنن

                              مبادا... 

جنون انديشه ام خونين باشد

تنهايي رو بايد با خط بريل نوشت

چون فقط نوشتنش کافي نيست

بايد لمسش کرد

دردی گنگ،بغضی تلخ 

پیچیده در تمام سرم...

و من در سکوتی غریبانه 

روزها را به شب 

و شبها را به روز گره میزنم 

شاید به رحم اید این فلک ...!

مانده ام تنهاترازتنها نمیدانم چرا؟

   رانده ازهرگوشه وهرجانمیدانم چرا؟

      هرکجاپرمیزنم مرغان همه پرمیکشند،

             میگریزندازمن تنهانمیدانم چرا؟    

دلی شکسته تر از نای نی لبک دارم

یواش... دست نزن! شیشه ام... ترک دارم

رفیق ! بار غریبی به دوش من ماندست

که احتیاج به یک دوست یک کمک دارم

صدا زدم که : به من در قبال سکه ای زخم چه میدهید ؟

هیچ دلی بی بهانه نمیگرید

زندگی زیباست

به زیبایی چشمهای پُف کرده از

هِق هِق های شَبانه

به زیبایی بغــض نَفَس گیـر روزانه

به زیبای قلب تکه تکه شُده اَز شکستنهای بیشمار

بـه زیبایی نفسی که از تَنگی بالا نمیایـد

به زیبایی تمام شُدن تدریجی من

آری

زندگی زیباست ...

من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم    

 و  به اندازه هر برق نگاهت نگران      

تو به اندازه تنهایی من شاد بمان         

آنکه مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت ، در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت

خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد ، طعنه ای بر در این خانه تنها زد و رفت

محبت هایت را شمردم !
درست بود اما این عشقت را پس بگیر ، گوشه ندارد

تقصیر از ما نیست

              بعضیا خودشون دلشون میخواد “ یادگاری ” باشن پشت در مستراح عمومی !

بعضیا هم مثه این دیوارای تازه رنگ شده میمونن

فقط هستن ولی نمیشه بهشون تکیه کرد

اگرم تکیه کنی سر تا پای خودتو کثیف کردی

دلم را هنگامی غم می گیرد که نگاهم به دستان گره خورده ی دو آدم خیره می ماند !

دیوانه میکند مرا !
شباهت این روزها با روزهایی که وعده میدادی !

  این روزها شبیه جودی ابوت شده ام !

             برای بابا لنگ درازی می نویسم که این روزها دیگر خودم هم نمیشناسمش . . . !

خدایــــــــــــــــــا
به حد کافی خیال بافتم
و تنم کردم
یه کم واقعیت شیرین
لطفا

من
از این منـی
که هر لحظه دلتنگِ توست
مُتنفـــــــــرم !

نــَـمـَــکــ بَـــر زَخمــَم نَپـــــــاش

یادَت باشَــــــــــــــــــــد  

                
این نَـــمَـــــکـــ هـــارا از سـَـــرِ سُـــفره ی دِلِ مَـــــن بَــــرداشتی…

دوستت دارم هایت را باور می کنم
درست مثل امضای آخر نامه هایت که می گویی خون است…
اما طعم  آب انار می دهد

این روزهــا … 

هر جایی را که نگاه می کنم پر است از وجود آدم های” بی وجـود ”

ببین . . .!

سراغ  مرا هیچكس نمی گیرد . . .

مگر كه نیمه شبی . . .

غصه ای . . .

غمی . . .

چیزی . . .

کاش تو تقویم روز نامرد هم داشتیم که بشه به بعضیا تبریک گفت !